Βουστρώνιος

Επώνυμο Κύπριων λογίων. 1. Γεώργιος (Κύπρος 1430; – 1501;). Χρονογράφος. Ήταν γαλλικής καταγωγής, καθολικός και έμπιστος των τελευταίων Φράγκων βασιλιάδων της Κύπρου. Το χρονικό του, Διήγησις κρόνικας Κύπρου, γραμμένο στο κυπριακό ιδίωμα, καλύπτει τα έτη 1456-1501 και αποτελεί όχι μόνο ένα πολύτιμο γλωσσικό μνημείο αλλά και μια σπουδαιότατη πηγή για την ιστορία της Κύπρου κατά την πολυτάραχη εκείνη περίοδο. Από το χρονικό του αντλούμε πληροφορίες για τον ίδιο. Έτσι γνωρίζουμε ότι το 1458 τον έστειλαν στην αυλή της βασίλισσας της Κύπρου Καρλότας ως μεσολαβητή, για να αποδείξει την αθωότητα στις εναντίον της ενέργειες του αδελφού της αρχιεπισκόπου Αποστόλη. Αργότερα τον έκλεισαν στη φυλακή ως συνεργάτη του αρχιεπισκόπου, αλλά τελικά κατόρθωσε να συντελέσει στη συμφιλίωση των δύο παρατάξεων και στην αποφυγή αιματοχυσίας. Όταν ήρθε στην Κύπρο ο Ιάκωβος, ο έκπτωτος βασιλιάς του νησιού, για να ξαναπάρει τον θρόνο του, ο Β. οργάνωσε στρατιωτικό σώμα και πολέμησε στο πλευρό του. Η χρονογραφία του Β. έχει λαϊκό χαρακτήρα και το κείμενό της θεωρείται προδρομικό της νεότερης ελληνικής γραμματολογίας. 2. Γεώργιος ο νεότερος (1586 – 1671). Λαογράφος. Μικρός ταξίδεψε από τη Λευκωσία στη Βενετία και αργότερα σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία στη Ρώμη. Το 1610, διδάκτορας τότε της φιλοσοφίας, διορίστηκε καθηγητής της ελληνικής στο Ελληνικό Κολέγιο της Ρώμης και εξαγορευτής (εξομολογητής) στον εκεί ναό του Αγίου Πέτρου. Διακρίθηκε για την υψηλή του πνευματικότητα και την προσήλωσή του στην ελληνική δημοτική γλώσσα. Εκτός από τις μεταφράσεις θεολογικών έργων, έγραψε τα δοκίμια Μελέτη καθημερινή του πάθους του Χριστού και Πώς να ευχαριστήσει τινάς τον Θεόν, που τα ενσωμάτωσε στη μετάφρασή του των Νουθετημάτων του Ιωάννη της Άβιλα (Ρώμη 1637). 3. Ματθαίος Ιωάννης (Κύπρος 1580 – ;). Μικρότερος αδελφός του προηγούμενου. Εγκαταστάθηκε μικρός στη Βενετία και το 1592 πήγε στη Ρώμη όπου σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία στο Ελληνικό Κολέγιο για να αναγορευτεί τελικά διδάκτορας και των δύο. Προσχώρησε έπειτα στον καθολικισμό και έγινε ιερωμένος. Διορίστηκε εκκλησιαστικός έξαρχος στο Ρίμινι και περίπου το 1660 βιβλιοθηκάριος της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης της Βενετίας, ασκώντας παράλληλα και το έργο του λογοκριτή των ελληνικών εκδόσεων. Ο Β. συνεργαζόταν με το πανεπιστήμιο της Πάντοβα για τη συγγραφή επιγραμμάτων, που εξυμνούσαν τους νέους διδάκτορες. 4. Φλώριος (16ος αι.). Νομομαθής και ιστορικός. Όταν ο δόγης της Βενετίας Αντρέα Γκρίτι συγκρότησε επιτροπή νομομαθών Κυπρίων με σκοπό την κωδικοποίηση των νόμων της Κύπρου, ο Β. διορίστηκε εισηγητής και γραμματέας της. Εκτός από τη μετάφραση των νόμων αυτών στα ιταλικά (Βενετία, 1535), έγραψε και μία ιστορία της Κύπρου από τους αρχαίους χρόνους έως το τέλος της κυριαρχίας των Λουζινιάνων.